เมื่อพายุเฮอริเคนฮาร์วีย์คร่าเท็กซัสกับหท่องเซียน่าในหน้าร้อนชันษา 2560 ประกอบด้วยพาง 17 ร้อยละของผู้อาศัยแห่งถือสิทธิ์ผลกระทบขนมจากพายุส่วนมากมีประกันอุทกภัยตัวเลือกตรงนี้คงรู้สึกแหวสมเหตุสมผลเนื่องด้วยผู้อาศัยมานานตามที่ความเป็นไปได้ประจำปีสรรพสิ่งน้ำท่วมดูเหมือนว่าโหรง (น้อยกว่า 1 ร้อยละ)แต่ผู้อาศัย 19;วิถีทางที่จะไม่ซื้อเบี้ยประกันรายปีพ่างเล็กน้อยตอนท้ายโสหุ้ย $ 1.2 โพกผ้าล้านที่การช่วยเหลือขนมจากหายนะของรัฐบาลกลางๆ

เพื่อให้ได้ผลสถานที่ดีกว่าตรงนี้นักค้นคว้าตรัยมนุษย์ 14 Shereen Chaudhry จาก Chicago Booth19, Michael Hand สิ่งของ US Forest Service19 กับHoward Kunreuther14 จาก University of Pennsylvania19 ได้มาวิเคราะห์ตวาดผู้กำหนดแนวนโยบายสมรรถสื่อสารกับดักผู้บริโภคได้อย่างไรในร่างแห่งน่าสนใจเพิ่มขึ้นการเสี่ยงความจริงแน่ๆสรรพสิ่งเหตุการณ์แห่งมีขนาดใหญ่ แม้ว่าไม่ธรรมดา ประกันสะสมทรัพย์ ผลตอบแทนสูง

กระบวนการเอ็ดแห่งนักค้นคว้าวิเคราะห์นั้นใช้เวลานานกระทั่งเทคนิคแห่งเรียกหาดุ คร่อมเนื้อความกว้างไกลคร่อม กล่าวขวัญโอกาสที่จะก่อเกิดน้ำท่วม 1 เปอร์เซ็นต์ในที่พรรษาไรก็ตามตำแหน่งต่อราคาพวกนั้นทั้งที่ปลอดภัยเป็นประจำทุกปีถอดความเป็นโอกาสอันควร 26 เปอร์เซ็นต์สิ่งของงานก่อเกิดน้ำหลากอย่างน้อยหนึ่งครั้งในรอบ 30 ปีชีพของการจำนองทั่วไป

เพื่อแข่งขันผลกระทบของงานโยกย้ายคร่อมการตัดสินใจทำเอานักค้นคว้าสร้างการทดลองกระฉอกทีโดยประกอบด้วยผู้เข้าร่วม 1,200 ถึง 2,900 วงในการทดลองทั้งเพผู้เข้าร่วมได้รับเลือกเฟ้นระหว่างการจับจ่ายใช้สอยเงินปากถุงเล็กน้อย (เบี้ยประกัน) หรือไม่ก็ลองดูทาบงานสูญเสียที่เติบโตทว่าจะประกอบด้วยความเป็นไปได้ต่ำเหมือน 1 เปอร์เซ็นต์

พอผู้เข้าร่วมเห็นความน่าจะเป็นที่สะสมเขาทั้งหลายจักประสบกับดักประสาน้ำหลากที่โปร่งใสระยะเวลามากกว่าความน่าจะเป็นแห่งหนเขาทั้งหลายจะได้มาความชำนาญกาลครั้งหนึ่งแห่งระยะเวลาสิ่งห้วนนี่ถือเอาว่าจริงๆ แล้วครั้นเครื่องหมายวงเล็บการเสี่ยงจากน้ำท่วมถูกคลายดำรงฐานะ 200 ชันษา (ความเสี่ยงเปอร์เซ็นต์ 87) หรือแม้แต่พาง สิบ พรรษา (ความเสี่ยงอัตราร้อยละ สิบ)จำนวนเหล่านี้กดแน่นไปพร้อมด้วยอวัยวะภายในยิ่งกว่าการเสี่ยง 1% ประกบชันษาสถานที่ชี้แจง เดิมที

ผลกระทบสิ่งของการถ่ายคร่อมคร่อมแบบคร่าวๆก็เกิดขึ้นพอเผชิญกับข้อเสนอแนะแห่งโลกแห่งหนความจริงจากการศึกษาก่อนหน้านี้หลายข้อคิดเห็นว่าเมื่อเวลาผ่านไปประชามีการเสี่ยงโดยงานพึ่งพาความชำนาญของตนเองเป็นหลักครั้นเจ้าของบ้านตัดสินใจว่าเขาทั้งหลายควรจะจับจ่ายใช้สอยประกันน้ำหลากในแต่ละชันษาทางเลือกสิ่งของพวกเขาจะได้รับงานเสริมอีกด้วยน้ำสถานที่เพิ่มขึ้นแห่งความทรงจำล่าสุดหรือไม่ยิ่งปีสถานที่ไม่มีน้ำท่วมก็ยิ่งทำเอาเจ้าของบ้านม้ากลายเป็นมากขึ้นแต่ Chaudhry, Hand ด้วยกัน Kunreuther ตั้งข้อสังเกตว่าเมื่อพวกเขา [นักค้นคว้า] ครอบคลุมความเสี่ยงผู้คนจำนวนมากยังคงซื้อยืนยันอุทกภัยถัดไปและทั้งที่ความต้องการโดยทั่วไปสำหรับการลดลงของเบี้ยประกันเพิ่มขึ้น แต่ว่าสัดส่วนสถานที่ได้รับจากการโยกย้ายคร่อมในวงกว้างยังคงประกอบด้วยอยู่

งานถ่ายคร่อมคร่อมฉบับร่างกว้าง ๆ ไม่น่าจักเปลี่ยนผู้บริโภค 19พฤติกรรมเต็มแรงนักนอกจากว่าความน่าจะเป็นที่สะสมได้ของเหตุการณ์เอ็ด ๆ นั้นประกอบด้วยขนาดใหญ่พอที่จักคว้าคลุมได้นักค้นคว้ารับทราบที่จริงการทดลองหนึ่งชี้ให้เห็นว่าสมมติว่าความเสี่ยงสรรพสิ่งการเกิดน้ำท่วมคือ 1 เปอร์เซ็นต์ประกบปีมันอาจเอาใจช่วยให้แสดงว่าถูกฟ้องเสี่ยง สิบ เปอร์เซ็นต์สรรพสิ่งน้ำท่วมที่ระยะเวลา 10 ปีอย่างไรก็ตามหากการเสี่ยงต่อพรรษาเพียง 0.1 เปอร์เซ็นต์แสดงว่าความเสี่ยง 1 อัตราร้อยละในช่วงทศวรรษอาจเปล่าเพียงพอผู้ประกันตนคงต้องการพิจารณายืดเวลาออกไปห่างไกลกว่านั้นและบ่งบอกว่ามีโอกาส 18 เปอร์เซ็นต์สรรพสิ่งน้ำท่วมหนึ่งครั้งหรือมากกว่าณรอบ 200 ปี

นักวิจัยยอมรับหัวเรื่อง จำกัด สรรพสิ่งการถ่ายทอดความเสี่ยงและผลแห่งตามมาในเวลาของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ1C; สมมติว่าผู้คนเชื่อว่ารูปการณ์ในชีวิตจริงประกอบด้วยการเปลี่ยนแปลงกับเปลี่ยนแปลงทุกเวลา 1D;พวกเขาจารึก 1C พวกเขาคงวางความหนักเบาน้อยลงณข้อมูลความน่าจะเป็นคำอธิบาย 1D;